بر ماسه هاى ساحل آن نخلها بلند/آرام خفته اند در آغوش همدگر خورشيد چون طلاى مذابى به هر غروب/در موجها فرو شده عمرش رسد به سر
یک بــــوســــــه و یک شعـــــر ازم قـــــرض بگیــــــر لـبـهــــای مـرا روی لـبـــــت قــــــرض بگیــــــــر تـا راز ِ مـرا فـــــاش نـکـرده اسـت لــبــم یک بـوسه بزن ، شعر ِ مـرا درز بگیر! بنظر تو این پرندهه داره اون یکی رو میبوسه یا داره کورش میکنه!!!!
نظرات شما عزیزان:
نوشته شده در چهار شنبه 22 شهريور 1392ساعت
5:7 توسط
آخرين مطالب
Design By : MohammadDesign.IR |